Miejsce w SLW: uczeń Czesława Znamierowskiego.
Obszary badań: teoria prawa i państwa, psychopatologia.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 1.12.1915. Petersburg.
Data i miejsce śmierci: 20.01.1981. Poznań.
Rodzice: Stanisław i Anna z d. Sakowicz.
Matura: Gimnazjum im. Króla Stefana Batorego w Lublinie (1933).
Studia: KUL (1933–1935), UP (1935–1938).
Magisterium (z prawa): 1938. UP.
Doktorat (z prawa): Elementy techniki rządzenia państwem u Tacyta. 14.12.1950. UP. Czesław Znamierowski.
Dydaktyka: UP (1939, 1945–1950, 1957–1964).
Varia: Ochotnik w Kampanii Wrześniowej 1939; potem – uczestnik konspiracji AK. Po wojnie pracował w adwokaturze.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
W związku z badaniami z zakresu teorii prawa i państwa Wesołowski analizował m.in. pojęcie psychopatii w świetle aktów prawnych je wykorzystujących.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Prawo wobec psychopatii. W aktach legislacyjnych oraz w komentarzach do nich określa się psychopatię jako „odchylenie struktury osobowości od przeciętnej miary”. Sformułowanie to jednak jest nieoperacyjne, gdyż brak jest ilościowego określenia tej „miary”. Podobne zastrzeżenia budzi relatywizacja tego „odchylenia” do odchyleń dopuszczalnych u ludzi normalnych, gdyż nie ma też operatywnego kryterium „normalności”.
W różnych koncepcjach osobowości różnie też odpowiada się na pytanie, w jakim stopniu psychopatia jest zdeterminowana genetycznie, a w jakim – przez wychowanie. To zaś uniemożliwia jednoznaczne określenie, czy stany psychopatyczne są stanami „zawinionymi”, a w konsekwencji obarczenie danej jednostki odpowiedzialnością za czyny mające psychopatyczne źródło.
Wypada się zgodzić z tym, że „ukarać sprawiedliwie – to ukarać z uwzględnieniem wszystkich obiektywnych, zewnętrznych okoliczności czynu oraz z uwzględnieniem wszystkich okoliczności dotyczących organizmu i psychiki sprawcy”. Skoro tak, to „obowiązujące obecnie kodeksowe zasady odpowiedzialności karnej psychopatów za czyny przestępcze” nie są słuszne i wymagają rewizji.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
Bp.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1973k – Genetycznie zdeterminowani czy też wilcze dzieci? Pal t. XVII nr 12 s. 74–82.
2. Publicystyka:
Podczas Powstania Warszawskiego 1944 redagował przez cały czas Powstania pismo powstańców Barykada Powiśla, gdzie anonimowo publikował także swoje teksty, m.in.:
• 1944p – Dwie idee. BP nr 5 s. 1. Paradoksy insurekcyjne. BP nr 7 s. 1. Wojna i pieśń. BP nr 8 s. 2. O co walczymy. BP nr 11 s. 1. Bogactwo w nędzy. BP nr 15 s. 1. Nowa Polska. BP nr 18 s. 1. W oczekiwaniu końca. BP nr 20 s. 1. Wojna. BP nr 23 s. 1. Burzyć i – tworzyć. Nakazy na jutro. BP nr 24 s. 2. Gdzie Polacy zwyciężą? BP nr 27 s. 3.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
■ Knoppek, Witold: • 1982 – Adwokat dr Stanisław Witold Wąsowicz (1915–1981). Pal r. XXVI nr 1–3 s. 120–122.
