Miejsce w SLW: uczennica Tadeusza Kotarbińskiego.
Obszary badań: metodologia nauk.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 27.07.1922. Siedlce.
Data i miejsce śmierci: 28.08.2011. Warszawa.
Rodzice: Stanisław i Marianna (vel Maria) z d. Piskorz.
Matura: Prywatne Gimnazjum Żeńskie św. Zofii w Warszawie (1942).
Studia: UW (1945–1949).
Magisterium: Analiza pojęcia eksperymentu ze szczególnym uwzględnieniem teorii eksperymentu Jevonsa. 8.11.1949. UW. Tadeusz Kotarbiński.
Dydaktyka: UW (1947–1982).
Varia: Łączniczka w Powstaniu Warszawskim 1944 (pseud. Heleńska).
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
W jedynej pracy ściśle naukowej (magisterskiej) – Adamiak poddała analizie pojęcie eksperymentu. W swoim podręczniku do logiki zaproponowała precyzację kilku pojęć z zakresu logiki elementarnej i teorii dyskusji.
Wybrane kwestie szczegółowe
· Funkcje języka. Należy rozróżnić trzy funkcje języka: (1) informacyjno-opisową (tj. stwierdzanie lub zaprzeczanie czemuś), (2) ekspresyjną (tj. wyrażanie stanów świadomości nadawcy) i (3) sugestyjną (dostarczanie odbiorcy bodźców do pewnych zachowań). W nauce podstawową funkcją jest funkcja informacyjno-opisowa, w sztuce – ekspresyjna, a w polityce (reklamie, propagandzie) – sugestyjna.
· Porozumiewanie się. Są dwa czynniki, które dodatnio lub ujemnie wpływają na proces porozumiewania się: (a) środowisko zewnętrzne (w szczególności sytuacja, w której odbywa się rozmowa, relacja między rozmówcami i cel rozmowy); (b) środowisko wewnętrzne (w szczególności kultura rozmówców, ich wiedza, doświadczenie i światopogląd).
· Werbalizm, precyzja i dobro rozmówcy. Jednym z błędów w posługiwaniu się językiem jest werbalizm. Polega on na przyznawaniu niewłaściwej roli wyrażeniom językowym, a w szczególności na (a) niedocenianiu tej roli, jak to ma miejsce przy wypowiedziach wewnętrznie sprzecznych, niespójnych, wieloznacznych, nieporządnych lub skrótowych; bądź (b) przecenianiu tej roli, poprzez mówienie pedantyczne, pozornie precyzyjne, pełne wyszukanego – często pseudonaukowego – słownictwa.
Prawdziwie precyzyjny jest ten, kto mówi tylko to i wszystko to, co jest konieczne, aby rozmówca mógł mówiącego zrozumieć.
W procesie porozumiewania się uwaga powinna być skoncentrowana na rozmówcy. Należy mówić w sposób rzeczowy (zagadnienia językowe są wtórne wobec zagadnień merytorycznych), mając na względzie dobro rozmówcy (wypowiedź może niekiedy odbiorcę skrzywdzić, a niekiedy uchronić przez krzywdą).
BIBLIOGRAFIA
Książki własne:
· 1979k – Logika. W., IFWNSUW, ss. 200.
■ Brak innych publikacji.
