Miejsce w SLW: uczeń Tadeusza Czeżowskiego.
Obszary badań: historia estetyki, teoria sztuki.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 4.07.1939. Bydgoszcz.
Rodzice: Franciszek i Władysława z d. Głaza-Pachul.
Matura: Gimnazjum im. Mikołaja Kopernika w Toruniu.
Studia: UT.
Magisterium: Analiza pojęcia ekspresji w estetyce w polskiej literaturze naukowej w ostatnim trzydziestoleciu. 20.04.1971. UT. Tadeusz Czeżowski.
Dydaktyka: Academy of Art in Poland, Institute of European Culture at the Pułtusk School of Humanities, Uppsala Universitet.
Varia: Był zatrudniony w Biurze Wystaw Artystycznych w Warszawie. Przed 1980 wyjechał do Szwecji. Pełnił funkcję dyrektora Vardø–Seminar Fundation w Sztokholmie.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Jedyną ściśle naukową pracą Ekwińskiego jest jego magisterium. Uwagi na temat teorii sztuki zawarte są w jego esejach dotyczących bieżącego życia artystycznego.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Wielka sztuka. „Jednym z najważniejszych momentów każdej wielkiej sztuki nie jest jej wartość li tylko formalna czy zawarta w niej problematyka artystyczna, ale nieokreślona bliżej, trudna do zdefiniowania genialność idei ukształtowanych w strukturze myślenia plastycznego oraz w postawie wyrażającej się sądami zawartymi w języku dyskursywnym, wreszcie, w konkretnej praktycznej działalności.”
- Realizm i historyzm w sztuce. „Realizmem” nazywa się w sztuce – w literaturze i malarstwie (a szerzej: w sztukach plastycznych) – kierunek, którego przedstawiciele poszukiwali „wartości artystycznych” w „zgodności pomiędzy dziełem a odtwarzanym przedmiotem”. Zgodnie z wysuniętymi przez nich postulatami, artysta powinien: biernie naśladować naturę oraz przedstawiać w swoich dziełach „całokształt życia codziennego” i „treści polityczno-społeczne”.
Analogiczne postulaty formułowali także przedstawiciele historyzmu – z tym, że kładli oni (nawiązując w tym do romantyzmu) specjalny nacisk na dzieje poszczególnych narodów, stwarzając „mitologię postaci historycznych”, rekonstruując sceny batalistyczne itp. Pewną inspirację tworzyły tutaj intensywnie prowadzone w tym okresie badania historyczne. W Polsce malarstwo historyczne – i ogólniej: realistyczne – miało silną wymowę patriotyczną.
W swoisty sposób idee historyzmu przejawiały się w architekturze – mianowicie w nawiązywaniu do budowli z różnych epok lub różnych regionów.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
• 1970k – Malarstwo historyczne i realizm. W., CBWA, ss. 24. • 1999k (z: Jan Stanisław Wojciechowski) – Challenge. International Seminar. W., IK, ss. 144.
1.2. Książki (współ)redagowane:
• 1976r – Galeria Teatru Studio. Zbiory sztuki współczesnej i dokumentacja. W., STG, ss. 126. • 1978r – Andrzej Wróblewski. W., ZGSZSP, ss. 46. 19792, ss. 78. • 2005r (z: Almantas Samalvičius) – Sacrum in Cultural Space. Sh., VSF, ss. 88.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
W latach 1969–1971 publikował w Twórczości. Ponadto:
• 1967 – Rysunki Schulza. Wsp r. XII nr 11 s. 8. • 1968 – Inny formalizm. Wsp r. XIII nr 6 s. 3, 8. • 1971a – Plenery w Osiekach i Galeria Sztuki. Arg r. XV nr 45 s. 8. • 1971b – Świadoma ingerencja w postępowanie. Arg r. XV nr 47 s. 8. • 1971c – Zjazd marzycieli. Arg r. XV nr 43 s. 8. • 1975a – Galeria Studio. Sz t. II nr 4 s. 52. • 1975b – Kontrapunkt. Sz t. II nr 2 s. 56. • 1975c – Refleksje z Londynu. Sz r. II nr 5 s. 52. • 1976a – Galeria Teatru Studio. W: [Ekwiński 1976r], s. 7–8. • 1976b – Zbiory Galerii Teatru Studio. W: [Ekwiński 1976r], s. 11–12. • 2003 – Seminarium Vardö – miejsce spotkania kultur i dialogu. BHS t. LV 3–4 s. 619–622.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
Bp.
