Miejsce w SLW: uczeń Tadeusza Czeżowskiego.

Obszary badań: historia filozofii.

BIOGRAFIA

Data i miejsce urodzenia: 16.03.1937. Postawy k. Witebska (obecnie Białoruś).

Rodzice: Mikołaj i Helena z d. Jasiukiewicz.

Matura: LO im. Henryka Sienkiewicza w Malborku (1954).

Studia: Wyższe SD w Olsztynie (1955–1957), UT (1957–1962).

Magisterium: Klasyfikacja rozumowań Michała Karyńskiego (1840–1917). 20.05.1964. UT. Tadeusz Czeżowski.

Dydaktyka: SDz Yes w Łodzi (1978–2004).

IDEE, PROBLEMY, REZULTATY

Ogólna charakterystyka dorobku naukowego

Własnym poglądom w zakresie estetyki i teorii sztuki Fiedosiejew zajmował się początkowo teorią rozumowania, a następnie estetyką i teorią sztuki.

Wyraz w swoich ocenach sztuki teatralnej i filmowej. Kierował się w nich przede wszystkim przekonaniem, że wartość utworu tkwi mniej w tym, że jest on „poważny, solenny i wielce pouczający”, a bardziej w „wartkim, dowcipnym”, „wibrującym dialogu”, w „myślowych kalamburach i ogólniej w tym, że utwór ten realizuje „niecodzienny pomysł”, zwłaszcza gdy twórca wyzyskuje podejmowane już wcześniej motywy lub tematy.

Natomiast w grze aktorskiej cenił przede wszystkim umiejętność „wydobywania” z tekstu jego „wszystkich niuansów”.

Wybrane kwestie szczegółowe

• Diagnoza współczesnej kultury masowej. „Zagarniająca coraz większe połacie myślowego stanu posiadania współczesnego człowieka tzw. kultura masowa jest wielce niechętna sprawom ważnym i poważnym. W zupełności wystarcza jej prześlizgiwanie się po powierzchni rzeczywistości, bez konieczności – czy choćby tylko chęci – zajrzenia nieco głębiej. Głównie z obawy, iż to spojrzenie mogłoby odkryć świat nieco bardziej skomplikowany, do zrozumienia którego już nie wystarcza nawet najmądrzejszy serial telewizyjny. Nie bez znaczenia jest też dość rozpowszechniona niechęć do samodzielnego myślenia. Wszak łatwiej i prościej pójść za instynktem stadnym, przyjąć bezkrytycznie pleniące się schematy, uwierzyć częstokroć jednodniowym idolom, zaakceptowa do znudzenia powtarzany banał.”

BIBLIOGRAFIA

A. Wykazy prac: 

Bp.

B. Bibliografia podmiotowa:

1. Teksty naukowe:

1.1. Książki własne: 

Bp.

1.2. Książki (współ)redagowane: 

Bp.

1.3. Zbiory tekstów własnych: 

Bp.

1.4. Artykuły:

• 1996 – O krok za rzeczywistością. ResH r. VI nr 3 s. 18–21. • 2001 – Myśli opiekun spolegliwy. KMŁ r. XI nr 1 s. 37–48.

2. Publicystyka:

Publikował – głównie recenzje – w bydgoskim Ilustrowanym Kurierze Polskim w Bydgoszczy (1962–1964), oraz w pismach łódzkich: Expressie Ilustrowanym (1968–1980) i Głosie Robotniczym w Łodzi (1980–1990). Ogłosił m.in.:

• 1976a^p – Ach, ten stary Fredro. EI r. XXI nr 146 s. 5. • 1976b^p – Pech Eumenesa. EI r. XXI nr 97 s. 3. • 1977a^p – Udany retusz wyblakłej fotografii. EI r. XXII nr 281 s. 4–5. • 1977b^p – Z tej lekcji powtórki nie będzie. EI r. XXII nr 39 s. 3. • 1978^p – Fredro prosi o głos. EI r. XXIII nr 263 s. 4–5. • 1979^p – Dla bardzo starszych dzieci. EI r. XXIV nr 35 s. 4. • 1979^p – Kwartet na instrumenty perkusyjne. EI r. XXIV nr 63 s. 5. • 1980^p – Niemal prapremiera. EI r. XXV nr 96 s. 4–5. • 1981^p – Raskolnikow i inni. EI r. XXVI nr 54 s. 4–5. • 1982^p – Marchew nie zastąpi figi. GR r. XXXVIII nr 231 s. 3. • 1983^p – Studenckie spektakle Cnotliwej Zuzanny. GR r. XXXIX nr 120 s. 3. • 1984a^p – Apetyt na piosenki. GR r. XL nr 134 s. 5. • 1984b^p – Nikt już nie przywoła Gustawa. GR r. XL nr 81 s. 3. • 1985^p – Pociągi pod specjalnym nadzorem. GR r. XL–XLI nr 112 s. 5. • 1986a^p – Nie ma w czym wybierać. GR r. XLI–XLII nr 270 s. 5. • 1986b^p – Koszmarny sen horodniczego. GR r. XLI–XLII nr 286 s. 4. • 1987a^p – Tytus Andronikus. GR r. XLII–XLIII nr 247 s. 5. • 1987b^p – Wątpliwy urok szatana. GR r. XLIII nr 222 s. 4. • 1988a^p – Czosnek nie służy wampirom. GR r. XLIII–XLIV nr 240 s. 5. • 1988b^p – Według Ghelderodego. GR r. XLIII–XLIV nr 234 s. 4. • 1988c^p – Życie jest grą. GR r. XLIII–XLIV nr 103 s. 4. • 1989a^p – Ponowna wizyta Piotrusia Pana. GR r. XLIV–XLV nr 277 s. 3. • 1989b^p – Skarb pozostał nienaruszony. GR r. XLIV–XLV nr 272 s. 5. • 1990a^p – Orwell spóźniony. GłP r. I nr 95 s. 3. • 1990b^p – Wielce zabawna błahostka. GłP r. I nr 54 s. 3.

3. Teksty literackie: 

Bp.

4. Przekłady: 

Bp.

C. Bibliografia przedmiotowa: 

Bp.