Miejsce w SLW: uczeń Jana Łukasiewicza.
Obszary badań: logika matematyczna.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 18.09.1893. Radomsko.
Data i miejsce śmierci: 07.1944. KL Sachsenhausen-Oranienburg (Niemcy).
Rodzice: Teodor Juliusz i Karolina z d. Targowska.
Matura: IV Gimnazjum Realne w Krakowie (1917).
Studia: UJ (1912–1914 jako wolny słuchacz), UW (1917–1920).
Doktorat: O wyznacznikach terminów logicznych. 27.03.1930. UW. Jan Łukasiewicz.
Dydaktyka: Prywatne gimnazja w Warszawie (1918–1927), Szkoła Mazowiecka w Warszawie (?…1925…?), Gimnazjum Żeńskie Anny Jakubowskiej w Warszawie (?…1925…?).
Varia: Pracował jako referent w Sekcji Demograficznej Zarządu m.st. Warszawy (1929–?). Był członkiem OMNSŚ w Skierniewicach i Grupy Narodowej na UJ. Jako pracownik Oddziału II Sztabu Generalnego WP (1922–1926) stworzył szyfry Sztabu. W latach 1931–1939 pracował w BN w Warszawie. W czasie II Wojny Światowej szyfrował ponadto meldunki Komendy Ziem Zachodnich Związku Jaszczurczego. Aresztowany przy pracy nad szyframi, został wywieziony przez wywiad niemiecki i zaginął bez wieści.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Główna praca Kobrzyńskiego dotyczyła teorii wyznaczników logicznych.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Wyznaczniki liczbowe. „Teoria wyznaczników logicznych jest rozdziałem algebry zbiorów wyrażonym przy pomocy czterech funkcji: dodawania logicznego, mnożenia logicznego, przeczenia i równości logicznej. Wyznacznikiem logicznym klasy pierwszej (wzgl. drugiej) należącym do tablicy {aik} i = 1, 2, …, n / k = 1, 2, …, n, n jest suma logiczna iloczynów logicznych po n czynników w każdym (względnie iloczyn logiczny sum logicznych po n składników w każdej) z których żadne dwa nie leżą w tym samym poziomie ani w tym samym pionie jednocześnie. Tablica wyznaczników jest poziomo (względnie pionowo) rozłączna, jeżeli iloczyn logiczny jej każdych dwóch wyrazów położonych w tym samym poziomie (względnie pionie) jest równy zeru logicznemu. Tablica wyznaczników jest poziomo (względnie pionowo) zupełna, jeżeli suma logiczna jej każdych dwóch wyrazów położonych w tym samym poziomie (wzgl. pionie) jest równa jedności logicznej.
Część twierdzeń przysługujących wyznacznikom liczbowym daje się przenieść, po dokonaniu uproszczeń, na wyznaczniki logiczne klasy pierwszej – inne przysługują im przy założeniu rozłączności, poziomej lub pionowej, odnośnych tablic. Do grupy twierdzeń wymagających rozłączności należą:
(1) twierdzenie o znikaniu wyznacznika posiadającego dwa rzędy równoległe identyczne;
(2) twierdzenie o dodawaniu rzędów równoległych;
(3) twierdzenie Cauchy’ego o mnożeniu wyznaczników.
Wyznacznikom logicznym klasy drugiej przysługują własności dwoiste względem poprzednich. Rolę tablicy rozłącznej odgrywa wówczas tablica zamknięta. Zaprzeczenie wyznacznika logicznego klasy pierwszej jest wyznacznikiem logicznym klasy drugiej i na odwrót. Wyznaczniki logiczne obu klas znajdują zastosowanie przy rozwiązywaniu układów równań logicznych Schrödingerowskich – tj. równań wyrażonych przy pomocy funkcji minimów niewiadomych.”
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
Bp.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1917 – O wyznacznikach terminów logicznych. PF r. XX z. 2–4 s. 264–287. • 1929 – Deux types de relations logiques et la méthode de Poretsky. ASPM t. VIII s. 244–246. • 1937a – Donnée sur le Cabinet Mathématique de la Société des Sciences de Varsovie à la Bibliotèque Joseph Piłsudski. ASPM t. XVI s. 201–202. • 1937b – La théorie des déterminants logiques. STNW wydz. III t. XXX z. 1–3 s. 75–82. • 1938 – Z wykładów Zygmunta Janiszewskiego: Geometria analityczna. Pojęcia i podstawy. RPTM-II t. XLV s. 27–38.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
• 1928l – O Jasiu złotoliczku i kasztanowłosej Hance – oraz gawędy i baśnie. W., DKP, ss. 94. • 1929l – Pacholik Twardowskiego. Opowiadanie dla młodzieży. W., KWJ, ss. 92.
4. Przekłady:
■ Ferrière, Adolphe: • 1933–1934 – Wychowanie jako czynnik przebudowy społecznej. KW r. I nr 4 s. 295–311. ■ Parafrazy i przekłady: Claudel, Wilde, Salomon, Nalepiński. W. 1926, IWIWBW, ss. 64.
C. Bibliografia przedmiotowa:
Bp.
