Miejsce w SLW: uczeń Władysława Tatarkiewicza.
Obszary badań: historia filozofii, etyka.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 21.05.1919. Zabierzów k. Bochni.
Data i miejsce śmierci: 31.01.1995. Kraków.
Rodzice: Adam i Karolina z d. Frąś.
Matura: Gimnazjum OO. Franciszkanów we Lwowie (1939).
Studia: Studium Filozoficzno-Teologiczne OO. Franciszkanów we Lwowie (1939–1944), Wydział Teologiczny UJ (1948–1949).
Magisterium I (z teologii): Religia statyczna i dynamiczna u Bergsona. 18.06.1949. UJ. Aleksander Usowicz.
Magisterium II (z filozofii): Pamięć u Bergsona. Studium filozoficzne. 27.06.1952. KUL. Józef Pastuszka.
Doktorat: Willam Hamilton i John Stuart Mill na tle sporu filozofii szkockiej z empiryzmem angielskim. 17.02.1959. KUL. Władysław Tatarkiewicz
Dydaktyka: SD OO. Franciszkanów w Krakowie (1969–1992).
Varia: Był franciszkaninem (OFMConv). Imię zakonne: Bartłomiej. Używał też imion: Bartłomiej Emil.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Kołodziej zajmował się historią filozofii i etyką.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Sens zdań etycznych. Zdania etyczne spełniają różne funkcje i właśnie ze względu na te funkcje wolno mówić o różnych sensach tych zdań. Najważniejsze z tych sensów (funkcji) są następujące: (a) sens deskryptywny, (b) sens emotywny, (c) sens aksjologiczny (wartościujący), (d) sens deontologiczny (a w szczególności imperatywny, preskryptywny lub normatywny), wreszcie (e) sens krytyczny (tj. sygnalizujący gotowość użytkownika do obrony wyrażanego przez dane zdanie przekonania).
Absolutyzacja poszczególnych sensów prowadziła często do powstania różnych kierunków (meta)etycznych.
„Różne sposoby interpretowania wyrażeń etycznych prowadzą do wniosku, że język etyki jest wieloznaczny.” W tej sytuacji wysuwany jest postulat precyzacji tego języka.
Jednakże „niedokładność zdań etycznych wywodzi się nie tyle z wad języka, ile z faktycznej niemożności precyzyjnego mierzenia, porównywania i rozróżniania stopni wartości lub obowiązków. Precyzja języka może być nieraz bezużyteczna, jeśli nie można dokonać odpowiednich pomiarów”.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
Bp.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1958 – Sir William Hamilton. SF r. II nr 2 s. 153–171. • 1975 – Formy konstytutywne w Bonawenturiańskiej teorii bytu. SPC r. XI nr 1 s. 27–73. • 1976 – Uczelnia nad Garonną. TP r. XXX nr 4 s. 7. • 1987 – Spory o sensowność języka etyki w XX wieku. WNF nr 1 s. 331–352. • 1990 – Synejdezjologia C.D. Broada. WNF nr 2 s. 61–80. • 1995a – Instytut Katolicki w Tuluzie i jego formy kształcenia. WNF nr 4 s. 215–217. • 1995b – Studium franciszkańskie we Lwowie. 1938–1944. WNF nr 4 s. 155–172. • 1996 – Aspiracje i klęski rozumu. WNF nr 5 s. 39–50.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
■ Kijas, Zdzisław: • 1995 – O. dr Emil Kołodziej OFMConv. WNF nr 4 s. 19–22. ■ Maciejewski, Edward Eugeniusz: • 1997 – Emil Bartłomiej Kołodziej OFMConv (1919–1995). WNF nr 6 s. 187–194.
