Miejsce w SLW: uczennica Heleny Słoniewskiej.
Obszary badań: psychologia rozwojowa.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 10.03.1932. Słonim.
Data i miejsce śmierci: 25.06.1985. Włocławek.
Rodzice: Leon i Anna z d. Wołot.
Matura: LO im. Marii Konopnickiej we Włocławku (1951). Ukończyła również klasę fortepianu w Szkole Muzycznej we Włocławku (1951).
Studia: KUL (1951–1956).
Magisterium: Badania nad poczuciem sprawiedliwości u dzieci w wieku przedszkolnym. 9.03.1956. KUL. Natalia Reuttowa.
Doktorat: Młodzież przestępcza w grupach półwolnościowych. Psychologiczne badania nad osobowością nieletnich w procesie resocjalizacji. 21.09.1966. UWr. Helena Słoniewska.
Dydaktyka: KUL (1956–1958).
Varia: Używała też imion: Isabelle, Izabela.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Korzewnikow zajmowała się psychologią rozwojową – badała przede wszystkim źródła przestępczości osób nieletnich i skuteczność metod ich resocjalizacji.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Młodociani przestępcy. Nastawienie społeczeństwa wobec przestępcy – w szczególności przestępcy młodocianego – znajdującego się na wolności jest zasadniczo wrogie. Źródłem niechęci jest: (a) poczucie zagrożenia z jego strony; (b) przekonanie, że przestępca za swój czyn powinien być izolowany. Wrogiemu nastawieniu przeciwdziała przebywanie tzw. grup półwolnościowych (czyli pensjonariuszy zakładów poprawczych) w normalnym środowisku społecznym, np. w zakładzie pracy, w warunkach „kontrolowanej wolności”.
Proces resocjalizacji młodocianych przestępców w instytucjach półotwartych zmierza do wytworzenia w młodocianych przestępcach nawyku pracy i samokontroli, sprzyja osiągnięciu przez nich dojrzałości społecznej oraz umożliwia włączenie się ich w społeczeństwo dzięki zdobyciu zawodu.
- Resocjalizacja młodzieży w warunkach półwolnościowych. Badania psychologiczne nad młodocianymi przestępcami wskazują, że: (a) procent osób odbiegających od normy (o tendencjach psychopatycznych, neurotycznych i psychotycznych) jest wśród nich większy (dwu- a nawet trzykrotnie) niż wśród młodzieży nieprzestępczej; (b) środowisko rodzinne młodocianych przestępców jest w znaczącym stopniu bardziej zdemoralizowane (alkoholizm, rozbicie rodziny, przestępczość) niż środowisko rodzinne młodzieży nieprzestępczej.
Prognozy sukcesu w resocjalizacji w odniesieniu do młodocianych przestępców nieodbiegających od normy psychologicznej są lepsze niż w wypadku przestępców psychopatycznych, neurotycznych lub psychotycznych. Dlatego kierowanie młodocianych przestępców ddo resocjalizacji w obrębie instytucji półotwartych powinno być poprzedzone starannym doborem uwzględniającym wspomniane wyżej anomalie osobowościowe i rodzinne.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
• 1968ak – Młodzież przestępcza w grupach półwolnościowych. Psychologiczne badanie nad osobowością nieletnich w procesie resocjalizacji. W., WPr, ss. 200. • 1968bk – Wprowadzenie do metody MMPI. W., OBP, ss. 134.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1958 – Natalia Han-Ilgiewicz. Nieznośni chłopcy. Typy plastyczności psychicznej (rec.). RoF t. VI z. 4 s. 128–130. • 1963 – Grupy półwolnościowe w praktyce. PPen r. I nr 2 s. 50–63. • 1965a – Dążenia i aspiracje nieletnich z grup półwolnościowych. PPen r. III nr 4 s. 3–17. • 1965b – Psychoterapia grupowa i indywidualna w zastosowaniu do nieletnich przestępców. ZP r. VI nr 3 s. 23–28. • 1966 – Indywidualne oddziaływanie wychowawcze na nieletnich przestępców. ZP r. VII nr 1–2 s. 22–27.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
Bp.
