Miejsce w SLW: uczeń Tadeusza Kotarbińskiego i Tadeusza Czeżowskiego.
Obszary badań: logika prawa.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 30.08.1928. Zawiercie.
Data i miejsce śmierci: 1.01.2018. Toruń.
Rodzice: Edward i Antonina z d. Dobijaszewska.
Matura: LO w Zawierciu (1949).
Studia: UWr – prawo (1949–1953), UW – filozofia (1953–1955).
Licencjat (studia I stopnia – z prawa): Na podstawie egzaminów. 18.09.1053. UWr.
Magisterium (z filozofii): 29.07.1955. UW. Tadeusz Kotarbiński.
Doktorat: Ustawowe przesłanki wykładni przepisów prawnych. Analiza logiczna na tle stosowania prawa. 26.05.1964. UT. Tadeusz Czeżowski.
Dydaktyka: UT (1955–1990).
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Kubik zajmował się analizą logiczną języka prawnego i metod prawniczych.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Klasyfikacje prawne. „Klasyfikacje prawne, które mają swój odpowiednik w tekście aktów normatywnych, w postaci zwrotów klasyfikacyjnych są zwykle klasyfikacjami prostymi, często dychotomicznymi”. Chodzi tu o zwroty typu „Ustala się następujące kategorie X-ów”.
„Przeważają takie klasyfikacje spiętrzone, które stanowią układy prostych zwrotów klasyfikacyjnych.
Sposób wysłowienia klasyfikacji prostych w zwrotach klasyfikacyjnych tekstu prawnego nawiązuje do sposobów wysławiania klasyfikacji z języka potocznego. Niektóre tylko z łączników klasyfikacyjnych są charakterystyczne dla prawa (dotyczy to zwłaszcza łączników klasyfikacyjnych występujących w zwrotach o strukturze: łącznik, klasyfikandum, człony klasyfikacji). Swoistość klasyfikacji prawnej mogą podkreślać niektóre wyrażenia, jak np. nazwowe, symboliczne oznaczenie członów klasyfikacji (kategoria, W, itp.), rubryki aktu normatywnego itp.
Dla niektórych klasyfikacji prawnych charakterystyczne są pewne uproszczenia i pewne swoistości w słownym przekazie (dzięki korzystaniu ze znaków interpunkcyjnych, przepisów nieklasyfikacyjnych dla wysłowienia klasyfikacji, elementów systematyki aktu prawnego itp.). Podyktowane względami ekonomiczności, pewnymi praktykami dotychczas stosowanymi, mogą być ocenione dodatnio, o ile nie przeczą zasadzie komunikatywności. W tych jednak przypadkach, gdy tak nie jest – dotyczy to niektórych klasyfikacji, wprowadzonych poprzez przepisy nieklasyfikacyjne – a potrzeba klasyfikacji zachodzi, należałoby w większym stopniu korzystać z klasyfikowania wprost.
Nasuwa się także wątpliwość co do zasadności stosowania różnych sposobów klasyfikowania w przepisach dotyczących podobnych dziedzin normowania. Dla podobnych przypadków klasyfikowania używa się różnych zwrotów wprowadzających klasyfikacje, np. „X-y dzielą się na…” versus „Chodzi zarówno o…, jak i o…”. Odnosi się to „nie tylko do klasyfikowania pośredniego, lecz i bezpośredniego, które charakteryzuje się nadmiernym zróżnicowaniem postaci słownej łącznika klasyfikującego”.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
• 1981k – Klasyfikacje prawne. Tr., WUMK, ss. 84.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1978a – Klasyfikacje prawn a niektóre zagadnienia wykładni prawa (ar). RF t. XXXVI nr 2–4 s. 199–201. • 1978b – O niektórych błędach logicznych w pracach kontrolnych z logiki. RF t. XXXVI nr 2–4 s. 145–150. • 1978c – Przykład w przepisach prawnych. RF t. XXXVI nr 2–4 s. 196–198. • 1980 – Zwroty tekstu prawnego a klasyfikacja prawna. W: [Gumański 1980r], s. 171–185.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
Bp.
