Miejsce w SLW: uczennica Kazimierza Twardowskiego i Kazimierza Ajdukiewicza.
Obszary badań: metodologia badań antropologicznych.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 14.11.1902. Sosnowiec.
Data i miejsce śmierci: 15.02.1931. Warszawa.
Rodzice: Wincenty i Maria z d. Pająk.
Matura: Gimnazjum w Sosnowcu.
Studia: UJ (1920–1923), UL.
Doktorat: Reagowanie na podniety a typy antropologiczne. 31.10.1930. UL. Kazimierz Ajdukiewicz (oficjalnie; de facto Kazimierz Twardowski).
Dydaktyka: Prywatny SN (?…1929…?), Liceum w Krzemieńcu, UW (1929–1930).
Varia: Używała też nazwiska: Mińkowska. Była zatrudniona w IPS w Warszawie (1930–1931).
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Minkowska poddała analizie procedurę typologii antropologicznej.
Wybrane kwestie szczegółowe
- Typologia antropologiczna i kraniologiczna. Typy antropologiczne żywych ludzi mają swoje odpowiedniki w typach kraniologicznych, odnoszących się do budowy czaszek z wykopalisk. Rodzi się pytanie, „czy definicje typów są dostateczne, aby odróżnić jedne typy od drugich”, oraz czy do odróżnienia tych typów wystarcza metoda diagnozy różniczkowej „w dotychczasowym ujęciu”.
Odpowiedź na to pytanie jest pozytywna.
Albowiem dysponujemy „takim obiektywnym kryterium, które rezultaty prawdziwe i zgodne potwierdza, rezultaty zaś sprzeczne i błędne wykrywa i pozwala na ich sprostowanie. Ten pozytywny rezultat zawdzięczać należy ścisłemu paralelizmowi, jaki zachodzi pomiędzy metodą a zagadnieniem, do którego ją stosujemy, tj. zagadnieniem klasyfikacji. Zasadą klasyfikacji jest bowiem zasada podobieństwa, według którego porządkujemy dane obiekty. Z zasady tej, jako swego założenia, wychodzi też metoda diagnozy różniczkowej, a mianowicie, że osobniki jednego typu mniej się różnią, czyli są bardziej podobne, aniżeli osobniki, należące do typów różnych”.
Za typ antropologiczny resp. rasę uważa się „taką grupę osobników, która odznacza się pewnym stałym, charakterystycznym zespołem cech. Nie wszystkie jednak osobniki w obrębie danej grupy ten zespół cech jednakowo realizują. „Typem” więc można nazwać taki zbiór osobników, który stanowi ugrupowanie się poszczególnych osobników wokoło tych, które charakterystyczny zespół cech rasowych najlepiej realizują”.
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
2. Bibliografia przedmiotowa:
1.1. Książki własne:
Bp.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1925 – Wyniki zastosowań metody diagnozy różniczkowej do określania składników ludności europejskiej. K r. L z. 2–3 s. 737–748.
2. Publicystyka:
Bp.
2.5. Przekłady:
Bp.
3. Bibliografia podmiotowa:
■ Pacewicz, Piotr: • 1931 – Śp. dr fil. Eugenia Minkowska. Wspomnienie pośmiertne. Ps r. V z. 1 s. 59–60.