Miejsce w SLW: uczennica Stefana Baleya.
Obszary badań: psychologia rozwojowa, pedagogika.
BIOGRAFIA
Data i miejsce urodzenia: 22.06.1909. Warszawa.
Data i miejsce śmierci: 24.11.1943. Warszawa.
Rodzice: Kazimierz Andrzej i Stefania z d. Bauer.
Matura: Szkoła Żeńska d. A. Wereckiej w Warszawie (1927).
Studia: UW (1927?).
Magisterium: Poglądy młodzieży akademickiej na sprawę koedukacji w szkole średniej. 14.03.1933. UW. Stefan Baley.
Doktorat: Przeżycia wychowawcze. Przyczynek do psychologii przeżyć wychowawczych młodzieży szkół średnich w okresie adolescencji. 15.06.1938. UW. Stefan Baley.
Staż: Université de Genève (1930).
Dydaktyka: UW (1931–?). Brała udział w podziemnym nauczaniu podczas II Wojny Światowej.
Varia: Kierowała polskim oddziałem pomocy dzieciom. Należała do Szarych Szeregów. Zginęła w egzekucji publicznej. Pozostawała w bliskich stosunkach z psychologiem – Ludwikiem Goldscheider-Goryńskim. Było to źródłem błędnego przypisywania jej po wojnie przez niektórych pamiętnikarzy i historyków nazwiska: Rybicka-Goryńska lub po prostu Goryńska.
IDEE, PROBLEMY, REZULTATY
Ogólna charakterystyka dorobku naukowego
Rybicka zajmowała się psychologią rozwojową, procesami uczenia się i wychowawczą funkcją szkoły.
Wybrane kwestie szczegółowe
- • Koedukacja w szkole. Badania przeprowadzone w latach trzydziestych XX wieku wśród polskiej młodzieży akademickiej na temat koedukacji w szkole średniej dały następujące wyniki:
(1) Liczba zwolenników koedukacji jest mniej więcej równa liczbie jej przeciwników i wynosi ok. 40%.
(2) „Osoby, mające do czynienia ze szkołami mieszanymi, są w ogromnej większości ich zwolennikami.”
(3) „Koleżeński stosunek do osobników płci przeciwnej, nabyty w szkole mieszanej, pozostaje w dalszym życiu.”
(4) Jako jeden z ważniejszych argumentów przeciwko koedukacji wskazywane jest to, że „obecność drugiej płci wzbudzić może nadmierne zainteresowanie sprawami płciowymi”. Miałoby to być niebezpieczne zwłaszcza dla dziewcząt.
(5) „Szereg argumentów przeciw koedukacji, pomyślanych a priori, odpada, skoro ktoś zetknie się z bliska z praktyką systemu koedukacyjnego.”
BIBLIOGRAFIA
A. Wykazy prac:
Bp.
B. Bibliografia podmiotowa:
1. Teksty naukowe:
1.1. Książki własne:
• 1933k (z: Róża Mutermilchowa) – Arkusz obserwacyjny do użytku nauczycieli gimnazjum ogółnokształcącego. W., NK, ss. 8+14.
1.2. Książki (współ)redagowane:
Bp.
1.3. Zbiory tekstów własnych:
Bp.
1.4. Artykuły:
• 1931a – Poglądy młodzieży akademickiej na sprawę koedukacji w szkole średniej. PAP t. IV nr 1 s. 32–44. • 1931b – Próba zastosowania testu wiadomości z historii Polski dla klasy I-ej gimnazjum. PAP t. III nr 3 s. 173–184. • 1935–1936a (z: Stefan Baley, Maria Derwiszówna i Wanda Mentlikówna) – Badania nad etyką i estetyką dzieci w wieku przedszkolnym. PAP t. VIII nr 3–4 s. 193–291. • 1935–1936b – Uwagi na temat programu filozofii w liceum. G r. III nr 7 s. 246–252. • 1936–1937 (z: Joanna Kunicka i Maria Żebrowska) Plan monografii klasy szkolnej. PAP t. IX nr 1 s. 1–40. • 1937 – Zadania i metody pracy psychologa szkolnego na terenie szkoły średniej. W: [Felhorska i Sedlaczek (red.) 1937], s. 62–64. • 1937–1938 (z: Stefan Baley i Joanna Kunicka) – O pewnej próbie zespołowego kształcenia charakteru. PAP t. X nr 1–4 s. 1–20. • 1938–1939 (z: Jadwiga Jopkiewicz) – Badania eksperymentalne procesu uczenia się ruchowego. PFR r. IX nr 1 s. 52–93.
2. Publicystyka:
Bp.
3. Teksty literackie:
Bp.
4. Przekłady:
Bp.
C. Bibliografia przedmiotowa:
■ Baley, Stefan: • 1946 – Trzy ofiary wojny wśród psychologów pracujących na terenie wychowawczym: Joanna Kunicka, Ewa Rybicka, Ludwik Goryński. PW t. XII nr 1 s. 15–26.
