Miejsce w SLW: uczennica Kazimierza Twardowskiego.

Obszary badań: teoria sądów.

BIOGRAFIA

Data i miejsce urodzenia: 14.03.1889. Lwów (obecnie Ukraina).

Data i miejsce śmierci: 9.11.1949. Konstancin k. Warszawy.

Rodzice: Józef i Serafina z d. Hornstein.

Matura: Prywatne Gimnazjum Żeńskie Zofii Strzałkowskiej we Lwowie (1907).

Studia: UL (1907–1912).

Doktorat: Teoria sądów Wincentego Lutosławskiego. Studium metodyczne. 15.10.1914. UL. Kazimierz Twardowski.

Dydaktyka: Państwowe Gimnazjum Żeńskie im. Klementyny z Tańskich Hoffmanowej w Warszawie (1926?)

Varia: Żona Władysława.

IDEE, PROBLEMY, REZULTATY

Ogólna charakterystyka dorobku naukowego

W rozprawie doktorskiej Witwicka zawarła rekonstrukcję teorii sądów Lutosławskiego i przedstawiła przy okazji uwagi metodologiczne na temat argumentacji filozoficznej.

Wybrane kwestie szczegółowe

• Pułapki argumentacji filozoficznej. „Wprawdzie poszczególne nauki filozoficzne łączy bardzo ścisły węzeł tak, że często stanowisko zajęte w zakresie jednej z nich pociąga za sobą pewne określone stanowisko w zakresie innej nauki, są jednak wypadki, w których związek ten jest tylko pozorny.

Toteż ile razy się przekonywamy, że jakiś autor uzasadnia swe twierdzenie z zakresu jakiejś nauki filozoficznej argumentami zaczerpniętymi z innej nauki, musimy wywody jego badać bardzo dokładnie, aby się przekonać, czy nie uległ błędowi. Może się bowiem zdarzyć, że autorowi nasuwa się pewna argumentacja w obronie jakiejś tezy tylko z powodów psychologicznych, mimo że między jego tezą a jego argumentami nie istnieje ścisły związek logiczny.

Brak związku logicznego w wywodach łatwo jest przeoczyć, jeżeli się nie dość ściśle zważa na jednoznaczne używanie terminów, składających się na całość rozumowania, i jeśli się argumentom i tezom autora nie nadaje ścisłej i zwięzłej formy. Łatwo też nie zwrócić uwagi na tego rodzaju błędy, jeżeli się zostało pod silnym wpływem zasadniczych poglądów autora, które zazwyczaj dostarczają mu argumentów.”

BIBLIOGRAFIA

Artykuł:

• 2018 – Teoria sądów Wincentego Lutosławskiego (fr.). W: [Ivanyk (red.) 2018], s. 47–49.

■ Brak innych publikacji.